حجت‌الاسلام ابوالقاسم علیزاده در یادداشت ارسالی به «تهران پرس» نوشت: گویند خادم‌الرضا علیه السلام و کریم زوار امام رئوف و خادم بی‌منت و مخلص ملت و توده‌های مردم، سید و پناه محرومان و معتقد به آرمان‌های امام و انقلاب و نظام و البته ولایتمداری کم نظیر، کسی که ۴ دهه از عمر خویش را صادقانه و مخلصانه به مردم خدمت کرد و نه تنها ساعت کار و روز تعطیل نمی‌شناخت، که شبانه‌روزی کرسی خدمت را به‌دنبال خویش می‌کشاند.
به حق افتخاری برای همه‌ی مردم ایران و خاصه جامعه‌ی روحانیت و نمونه‌ای از عالمان عامل مخلص و پرتلاش که در قد و قامتی بلند و تراز انقلاب اسلامی؛ ظاهر گردید.
اوکه حتی در جایگاه ریاست جمهوری، جبران بدعملی و سیاست بازی برخی عمامه بسر‌های لیبرال منش و پرمدعی را با جان و آبروی خویش، خرید و نوع نگاه توده مردم را به سلوک واقعی روحانیت شیعه تغییر داد.
ای‌کاش قدرش را می‌شناختیم و از فیض وجودش بیشتر بهره می‌بردیم، به‌راستی چه اندک هستند چهره‌های خدومی که قبل و بعد ریاست و مسئولیتی همانند ریاست جمهوری؛ تغییری در اخلاق و رفتارشان به وجود نمی‌آورد. بلکه متواضع‌تر و خاکی‌تر و مردمی‌تر جلوه می‌نمایند و برای همیشه در ذهن و دل مردم بسان خاطره‌ای شیرین و جاودانه می‌مانند.
آری رئیسی و همراهان و همکارانش این گونه بودند. هم خود تک بود و هم، همفکران و همکارانش، بگواه چهره‌هایی که با وی آسمانی شدند:
-آیه‌الله آل‌هاشم سومین امام جمعه سید و مردمی و پرتلاش شهید تبریز که نمونه بود و افتخاری دیگر برای روحانیت انقلابی.
-شهید دکتر حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه تراز انقلاب و ملت غیور ایران که در شرایطی سخت و پیچیده، به حق سرآمد هیئت وزیران بود. اثر تلاش مجاهدانه وی را در عملیات وعده صادق و قبل از آن در حمایت از ملت مظلوم فلسطین و غزه و نیز جبهه مقاومت شاهد بودیم.
-شهید دکتر مالک رحمتی، استانداری نمونه که در عطش خدمت به مردم گوی سبقت را از هم قطاران خود ربوده بود و جزو بهترین‌های مدیران جوان و مجاهد دولت محسوب می‌شد.
-سردار شهید سیدمهدی موسوی، سرتیم شایسته و باصفای حفاظت و فرمانده جهادی و بسیجی یگان حفاظت ریاست جمهوری که خدمت در جوار سیدابراهیم را بهترین امتیاز برای خود می‌دانست و عاقبت هم با وی پر کشید و آسمانی شد؛ و یار باوفای دیگر او در تیم حفاظت و نیز خلبان و کمک‌خلبان و مسئول فنی بالگرد که از جمله باتجربه‌ترین عناصر پرواز بودند.
اگرچه فراقشان تلخ است، اما نام و نشان و خاطره‌هایشان همچون سفرکردگان قبل، مکتب‌آفرین است و جاودانه خواهد ماند.
انتهای پیام/خ